Als fervente sporter werd ik meermaals in het verleden geconfronteerd met blessures en alle bijkomende gevolgen. Een gebrek aan goede opvolging door artsen, kinesitherapeuten etc. maakt dat dit wel een grote impact gehad heeft op mijn eigen sportcarrière. Dit was meteen ook mijn insteek en het punt waar op ik besliste op 17-jarige leeftijd om kinesitherapeut te worden. Hoe kan ik de bewegende mens (sporter) zo optimaal mogelijk begeleiden en er voor zorgen dat hij niet hetzelfde mee maakt als mij en zo snel mogelijk zijn geliefkoosde sport terug kan beoefenen.
Het menselijk lichaam fascineerde me al langer en voornamelijk het bewegingsstelsel en door mijn studies en werk werd dit alleen maar duidelijker. Anatomie, pathologie bij uitstek en wanneer na vier jaar werkervaring in de praktijk te Zoersel als zelfstandig therapeut ik de aanbieding kreeg om net deze twee vakken te doceren op de Thomas More hogeschool te Turnhout moest ik geen twee seconden nadenken. De combinatie van theorie en praktijk is voor mij ideaal. Ik kan mijn leergierigheid kwijt in het voorbereiden van presentaties en kan mijn praktijkervaring delen
met de studenten. Als competitief sporter probeer ik me telkens zo goed mogelijk in de schoenen van mijn patiënten te plaatsen en hen zo veel mogelijk op maat te begeleiden specifiek naar hun doelstellingen en dromen. Maar ook de studenten welke ik begeleid probeer ik zoveel mogelijk tools mee te geven om in de praktijk toe te passen en hopelijk met dezelfde instelling als mezelf aan de slag te gaan.